wpływem szoku. Niczego z niej nie wyciągnęłam. Podobno Sandy zabrała ją na pogotowie,

po całej sekundzie zrozumiała, że powinna była zadzwonić wcześniej.
notatki.
- Przysięgam, że nie wiedziałam - szepnęła.
– U nas wszystko w porządku – ciągnęła swój monolog. – Tęsknimy za tobą. Ojciec
strzelaniny był bardzo zapracowany. Tylu ludzi potrzebowało pomocy i tyle wątpliwości nie
- Nie możesz się z nim spotkać - wyrzuciła z siebie Kimberly. - Jeśli to
- Rainie - zaczął ostro -po tak długim czasie chyba nie chcesz odebrać
Kimberly słuchała z uwagą i w końcu przytaknęła, a Mandy zaczęła
Na podłodze znajdowało się wyraźne odbicie biodra i uda, kiedy upadła
35
Po powrocie do pokoju hotelowego w końcu pozwolił sobie na odpoczynek. Cholera, był
- Zdaję sobie z tego sprawę.
– On nie może trafić do więzienia, Sandy. Nie dopuszczę do tego. Nie dopuszczę.
redakcji. Nie znaleziono natomiast żadnych włosów ani włókien. Je¬

Na zewnątrz czekały już ekipy lokalnych stacji telewizyjnych afiliowanych przy sieciach Wielkiej Trójki - ABC, CNN i NBC. Na widok Glorii reporterzy zaczęli przekrzykiwać się pytaniami. Z miłym uśmiechem uniosła do góry ręce.
Gdy Tom nerwowym ruchem ręki składał swój podpis
- A teraz pani, panno Gallant, s'il vous plait.
Liz pokręciła głową.
jego reakcji. - Sam tak powiedziałeś, Lucienie.
Na razie nieźle. Po prawdzie, nie spodziewał się, że dziewczyna będzie umiała
- Dlaczego? Ona jest zupełnie inna niż matka. Pełna ciepła... miłości. Zupełnie jak ty.
- Przyszłam odwiedzić Lily. - Pokazała na bukiet. - Nie w porę?
Przełożona zmarszczyła czoło.
- Philipie - szepnęła - spójrz na mnie.
domu na kolację, choć nigdy tego nie robił. Była ciekawa jego reakcji.
Klara stała przy kuchni, przygotowując jajka na boczku. Miała na sobie króciutkie granatowe szorty i popielatą obcisłą bluzeczkę. Kiedy go spostrzegła, powiedziała do dziecka:
Harcerzyk zapalił papierosa i zaciągnął się fachowo.
się na jego warunki. Zwłaszcza Kilcairna. Sama o siebie zadbam.
Do łazienki weszła jakaś matka z dwojgiem zmęczonych, rozmarudzonych dzieci. Liz przyglądała się rodzinnej scenie niewidzącym wzrokiem, wciąż zatopiona w myślach o Hope St. Germaine. Kiedyś próbowała podzielić się z Glorią swoimi lękami, jednak przyjaciółka stwierdziła, że niepotrzebnie się boi. Matka niczego nie podejrzewa, przekonywała, a nawet gdyby odkryła prawdę na temat romansu córki, to konsekwencje poniesie Gloria, nie Liz.